Walaa Assaf – Horrya Press:
Pirsgirêk ne tenê di cem koçberîyê de rawestî… Ji bombebaranan û wêrankirinê û kuştinê bo kongehekî li ser çiyakî ne wan ji germatiya havînê û ne ji serma zivistanê diparêze.
Said yek ji koçberên gundewarên başûrê Îdlîb ye, bi neçarî ji mala xwe derket ji bo parastina xwe û zarokên xwe… bi taybetî ji ber ku gundê wan xeta pêşîn ya şerê (Abu Dali) bû .. ew neçar bû ku gel malbata xwe derkevin…. Lê pişt xwe re di navbera dîwarên mala xwe yê westiyayî hiştin, û bi vegerandina nêzîk hêvî dikin.
Said dibêje hêvîyên min bi vegerandinê hewo xweune…Piştî dema mehekî girûpên şoreşvan serkeftin bi dest anîn… û pêşkeftin lê heman demê de rêjîma Esed bi deh kîlometreyan pêşket.. û kontrola xwe li ser gund û gund kir…di wê demê da min bin cilê şevê de wekî diza diveşart…da ku tiştê pêdivîyê mala xwe bînim.
Said bi dengekî xeniqî rojên xwe yên tijî azar tîne bîra xwe û berdewam dike: em bûn mêhvanê hindek xizmên xwe çend rojan, û min pêşketin û paşketinên leşkerî temaşe dikir…piştî ku hêviya min bi vegerandinê winda bû me berê xwe da rojavayê (siket Hijaz) .. Di destpêkê de me çend teserifê hebûn.. ..me malek kirê kir wekî ez cara yekemîn têkilîyan di mirovan re bikim .. ez nizanim ku koçberiya me piraniya wan kirin hov yan jî ew wisa bûn!? … Daxwazia kojmeyên bilind ji me kirin li beramber odeyekî ne ji ber koçberbûnê ba ez têda ne dijîm…. Piştî ku rewşa me xerab bû me biryar da ku em konekî de bijîn. Lê kî dizane kon çine!
Wî got: “Û roj diçûn ta nûçeya teqîna mala min gihişte min…mala ku min 10 salî tengahiyê li derveyî tengahî kir da ku wê çêbikin.
Min i bermayên mobîlyan yê ku min karî derxim nêrî .. û çenteyê min yê ku min ji 35 salî komkirin û reviyam….Erê ez ji mirina ku li pey me diket revîyam… bermahiya konekî.. û kavilê malekê û hin ji bîranîn yê ku di bin kavilê malê da hatin veşartin.. ne moşeyek bû ya mala min wêrankirî… lê mayînek ji destên bixwîn hate pêşxistin ..
Said gotina xwe bi dawî anî: “Ez nizanim kîj arîşe mezintirbû yan kîj felate tundtir bû… em dijîyan û me di got me malek heye ku rojekî lê vegerin…emê niha li kîve vegerin û me çi heye!..tiştek jê nema ji bilî kevir û bîranînên ku navegerin.. mirin û di nav kavilên xanî de winda bûn”.
* Wergêr: Samya lawand
عذراً التعليقات مغلقة